De tweede week in Peru!

De volgende ochtend informeren we naar een boottocht naar de floating islands als blijkt dat er nog maar één tour te boeken is om 16 uur. We gaan de stad wel even verkennen. We wandelen naar het Titicacameer als het begint te regenen. Gauw onze poncho's aan. We komen een markt tegen en kijken wat rond. De markt is ook voor een gedeelte overdekt. Veel vrouwtjes komen naar ons toe en geven in het Spaans complimenten over onze poncho's en sommigen willen ze zelfs overkopen. Ik zie voor de rest ook niemand met een poncho. De markt is onhygiënisch. Vlees ligt gewoon open en bloot op vieze tegels. Dat schijnt hier wel normaal te wezen als we op een andere overdekte markt hetzelfde tegen komen. De wegen zijn inmiddels veranderd in rivieren en je kunt niet meer oversteken zonder natte voeten te krijgen. We zijn doorweekt, met name onze schoenen. Om 16 uur vertrekken we naar de drijvende rieteilanden op het Titicacameer en het is gelukkig droog. Het zijn er in totaal 87. Het meer is 25 meter diep en de eilanden 5 meter. We gaan op bezoek bij een familie. Tof om te zien hoe zij hier leven. Ze moeten het allemaal hebben van het toerisme. We halen een stamp voor in ons paspoort en keren weer terug. 'S Avonds hebben we met Mats en Wouter afgesproken om wat te gaan eten. Kan ik mooi op mijn bergschoenen aangezien mijn sneakers op de verwarming liggen te drogen. Het is een heel gezellige avond.

Donderdagochtend vertrekken we om 06.15 uur. De bus vertrekt om 06.50 uur. De bus maakt op weg naar Cuzco op 6 verschillende stops bij: Pukara (museum over de Inka's), La Raya (hoogste punt van deze tocht), Sicuani (voormalige woonplaats van de Inka's), Checacupe (brug van de Inka's) en Andahuaylillas (een dorp met de bekende kerk die is opgedragen aan Sint Petrus de apostel). Om 17:00 uur komen we aan in Cusco. Het ziet er mooi en schoon uit (eindelijk). De standard room was overboekt en dus komen we in een superior room, mooi!!! Er komt iemand langs om informatie te verschaffen over de Inkatrail. Ik ben benieuwd.

Dat schijnt wel heftig te worden, maar ik zit vol enthousiasme. De volgende dag in Cusco verkennen we de stad, wat echt de leukste stad is waar we tot nu toe zijn geweest in Peru. Er zijn een heleboel backpackers te vinden. We lopen wat om de leukste plekken te ontdekken en belanden op de San Pedro markt. Wow, dit is een walhalla. Een enorme markt met ontiegelijk veel souvenir kraampjes. We hebben hier wel drie uur rondgelopen en allerlei leuke dingen gezien en gekocht. Verder lopen we de stad nog door en komen nog veel meer winkels tegen. Als je wil shoppen in Peru, moet je zeker hier wezen. Mazzel want ik scoor nog een (neppe en lelijke, maar goedkope en warme) The North Face jas. Handig voor de incatrail die morgenochtend start aangezien ik me toch niet zo fancy voelde in mijn blauwe windjack van de Xenos. Ik koop ook nog een simkaart met internet, die achteraf niet heel veel succes zal hebben aangezien er geen verbinding is in de Andes (Incatrail) en de Amazone waar we naar toe gaan. We worden eigenlijk gek van de vrouwtjes die op straat die willen verkopen, maar als klap op de vuurpijl regelen we bij een van die vrouwtjes, net als we terug willen lopen naar het hotel, een mooie muts met Cusco en alpaca's erop. Blij. We eten goedkoop bij een leuk veggie restaurant en gaan redelijk op tijd naar bed aangezien we morgen om 5 uur worden opgepikt voor de Incatrail.

Nou het is zo ver. Dit zou het hoogtepunt moeten worden van de reis. Ik begin aan mezelf te twijfelen als 8 anderen de bus in stappen en allemaal een grote backpack meenemen en er als echte hikers uit zien... De meesten spreken alleen Spaans, maar er zijn ook nog een Fransman en twee Amerikanen die nog wel leuk zijn. Gelukkig kunnen we met hen communiceren, maar de rest heeft daar kennelijk niet zo'n zin in. De meesten komen uit Argentinië. We rijden nog een stuk door de Andes tot Ollantaytambo. Nog even wat verderop starten we onze hike. Het is erg mooi weer en we krijgen nog een slaapzak en matje die we ook zelf moeten dragen. Daar hadden we ons even in vergist. We hebben nu dus wel zware tassen bij ons, aangezien we vooraf beperkt hadden ingepakt. Helaas. Het is al best zwaar en we wandelen zo'n 5 uur lang tot we aan komen bij het eerste kamp. Net voordat we aan komen begint het te regenen. Het weer is zo onvoorspelbaar, binnen een minuut kan het volledig omslaan. We ontbijten, lunchen en dineren gezamenlijk. Meestal bestaan de lunch en diner uit soep en rijst met een bepaald soort vlees en aardappelpuree. Op zich goed te doen, maar Peruaans eten in een restaurant bevalt me beter. We liggen om 8 uur alweer te bed, in een tent op een dun matje, maar wel in een warme slaapzak. Morgen worden we gewekt om 5 uur met een coca theetje waarna we ontbijten en om 6.30 uur vertrekken.

Ik heb ontzettend slecht geslapen aangezien het kamperen me gewoon niet echt bevalt. Ik ben bang voor muggenprikken, want er zijn muggen in overvloed en ik lig te malen over de tweede dag. Het wordt de zwaarste dag: 10 uur hiken naar de twee hoogste punten (4250 m en 3800 m). Ik besluit in de nacht dat ik wel iemand kan gebruiken die mijn spullen mee draagt, zodat ik dat hoogste punt wel haal. Het kost een hoop geld maar het zou jammer zijn als ik niet even kan genieten van het hiken in de Andes, toch? We komen de eerste paar uur door hetzelfde soort gebied als gisteren, een normaal bergpad en later komen we terecht in de rainforest van de Andes. Echt prachtig!!! Veel verschillende soorten planten. Erna komen we een steile klim tegemoet tot het hoogste punt van de trail, die van 4250 meter hoog. Het is best pittig. Op het hoogste punt wordt de champagne open getrokken en drinken we het op. Vervolgens gaat het weer steil naar beneden en weer steil omhoog naar het tweede hoogste punt van de trail. Het grootste deel van deze dag bestaat uit traptreden van (losse) stenen, de een hoger en breder dan de ander. Af en toe vergeet ik te genieten van het uitzicht aangezien ik zo gefocust ben op het niet vallen. Als je valt, heb je zomaar kans dat je 500 meter naar beneden valt. Net voordat we op het tweede hoogste punt aan komen, slaat het weer volledig om. Opeens is er dichte mist en kunnen we het uitzicht wel vergeten. Nog geen twee minuten later begint het te regenen wat vervolgens drie uur lang aanhield. Ondanks mijn prachtige poncho, zijn mijn broek, sokken en schoenen erg nat geworden. Om 17.30 uur komen we aan in het tweede kamp. Onze spulletjes liggen al mooi in een tent, alleen is deze helemaal doorweekt. Helaas blijft het regenen en ziet het er niet naar uit dat onze kleding en spullen voor morgenochtend droog zijn...

De volgende ochtend worden we om kwart voor 6 gewekt, opnieuw met coca thee. Alles is nog nat van gisteren, geen pretje. Het weer voor vandaag ziet er beter uit. We starten om ongeveer half 8 en komen langs twee prachtige inca sights. Velen weten niet van het bestaan van al deze "steden" af omdat ze alleen van Machu Picchu horen. Stom eigenlijk, want het is allemaal mooi en bijzonder. We zien wilde orchideeën en horen allerlei vogels. Deze dag moeten we voornamelijk dalen. De eerste paar uur hiken we op naar 3700 meter hoogte en vervolgens gaan we alleen maar naar beneden. Het zijn steile, gladde trappen dus ik wees maar liever voorzichtig. Als we bij de eerste inca sight aankomen, begint plots de mist weer op te komen. Binnen twee minuten kan je nog maar 20 meter voor je kijken. We besluiten verder te lopen naar de volgende stop, maar het begint weer te regenen. Hup, de prachtponcho's weer aan en gaan met die banaan. Vandaag hebben we wel weer alle bagage bij ons en na een tijdje begint eigenlijk alles wel zeer te doen. Ook hebben we (allemaal) nog spierpijn van gisteren.
Om half 2 komen we aan bij het derde en laatste kamp met uitzicht op Machu Picchu mountain. Vet! Dit maakt een hoop goed, net als alle overige uitzichten die we tijdens de trail hebben gehad. Gelukkig wordt het na de lunch droog. We mogen onze rust pakken voor we naar een oude stad van de inca's gaan die hier 5 minuten wandelen van het kamp ligt. Het is denk de grootste die we tot nu toe hebben gezien en de inca's gebruikten het als "wastempel" voor ze Machu Picchu mochten betreden. Ook werden er gewassen verbouwd, vandaar opnieuw de terrassen. Gelukkig is het goed weer en we verkennen deze "tempel" een beetje. Het is nauwelijks te beseffen dat ik op deze plek ben. Ik kan niet wachten tot morgen!!! We hebben eerst nog theetijd met popcorn en taart, aangezien het de laatste avond is. We nemen afscheid van de 12 porters die net als ons de incatrail liepen, alleen dan met alle spullen zoals tenten en eten. Het zijn allemaal kleine mannetjes die ieder 25 kilo op hun rug nemen. Een heleboel respect!! Opnieuw gaan we op tijd naar bed want deze keer moeten we om 3.15 uur op...

De wekker gaat en ik heb eindelijk wat beter geslapen! Met wat opstartproblemen ruimen we snel onze spullen op en om 4 uur staan we bij het checkpoint voor Machu Picchu. Om 5.30 uur gaat het pas open, maar velen willen hier kennelijk de eersten zijn. Tijdens het wachten kijken we naar de heldere hemel waar de milkyway te zien is. Wow... Hier krijg je nooit genoeg van. Om 5.30 uur precies gaat de gate open en starten we onze twee uur durende hike naar Sun Gate. Onderweg zien we veel orchideeën en twee baby beertjes met hun moeder. Rond 7.30 uur komen we aan bij Sun Gate en het zonnetje schijnt!!! Ik stap over de laatste drempel en pats, boem, daar is Machu Picchu!!! We made it!!! Wauw, niet te omschrijven wat ik op dat moment voelde. Ik voelde me voldaan, gelukkig en een droom die uit komt. Terwijl ik naar Machu Picchu vanaf Sun Gate kijk, krijg ik kippenvel van het moment. Alle pijn, viezigheid en nare momenten van afgelopen dagen ben ik meteen vergeten. Ik moet stil staan bij het moment om te beseffen dat ik dit daadwerkelijk meemaak. Te gek :) We ontbijten op deze plek en de gids vertelt ons dat het nauwelijks voorkomt dat het zulk goed weer is. Vervolgens wandelen we nog eens 40 minuten verder naar Machu Picchu zelf. We maken wat groepsfoto's en vervolgens krijgen we een rondleiding van onze gids. Erg indrukwekkend, in het speciaal The Temple of the Sun. Op 21 juni schijnt het zonnetje precies door de ramen deze tempel in, zodat de Inca's wisten welke dag van het jaar was. Bijzonder allemaal. Rond 11 uur nemen we afscheid van de groep en mogen we Machu Picchu zelf verkennen. Steef en ik besluiten naar een hoog punt te gaan. Vanaf hier zien we Machu Picchu in zijn geheel en de hele dag blijft het zonnetje heerlijk schijnen. We boffen maar met deze mooie dag :) Rond 3 uur vertrekken we met de bus naar Aguas Calientes (Quecha voor warm water, vanwege de warmwaterbronnen aan de rivier) waar de trein vandaan vertrekt. We lopen over een leuk marktje en gaan op tijd naar de trein (17.50 uur aanwezig) want we mochten van de gids absoluut niet te laat komen. De trein zou om 18.20 uur vertrekken maar uiteindelijk werd dat 22.20 uur. Door een regenbui is er vuil op het spoor gekomen en om 21.30 uur reed de trein van 15.15 uur eindelijk van het perron af. Veel mensen van de incatrail hadden een van deze treinen en het station zat vol met chagrijnige mensen. Dan heb je natuurlijk net zo'n Indiaan met een indianentoi op z'n hoofd en een verschrikkelijk irritante glimlach die besluit op zijn panfluit te gaan spelen. Heb ik weer. Ik probeer op het station wat rust te nemen aangezien we om 3.30 uur op worden gehaald voor de hike naar de Rainbow Mountain. Ik begin me rond een uur of 21 zorgen te maken, redden we dit wel? Uiteindelijk komen we om een uur of half 1 's nachts aan in Ollantaytambo en worden we opgepikt door iemand van de organisatie van de Incatrail. Echter besluit ene Victoria kennelijk achter te blijven in Machu Picchu want er is geen teken van leven van haar. Na een hoop gebel en geregel rijden we om 1 uur naar Cusco zonder Victoria. Om 2.45 uur komen we aan in het hotel en we willen maar al te graag een douche nemen en verkiezen dit dan ook boven een half uurtje slapen.

Om stipt 3.30 uur staat er iemand voor de deur van het hotel om ons op te pikken. Zonder enig uurtje slaap stappen we de bus in, waar al 10 anderen in zitten. Ik heb wat slaap nodig en dus slaap ik de drie uur durende rit. Om 7 uur ontbijten we gezamenlijk en daarna vervolgen we onze rit richting Rainbow Mountain. We moeten van 4300 m hoogte naar 5100 m hoogte stijgen over de hooglanden van Peru. We lopen 11 km en zijn kapot als we aan de top komen van de berg. De hele tijd scheen het zonnetje maar net als we bijna aan de top van de berg zijn, wordt het mistig. Godsamme, hebben wij weer. Misschien hebben we gisteren toch te erg geboft op Machu Picchu. Het is zo ontzettend koud dat we na 10 minuten weer naar beneden gaan en 11 km terug wandelen. We zijn zo ontzettend moe en niet vooruit te branden. Vanavond zodra we terug zijn een wasje draaien en gauw naar bed!