De eerste week in Peru!

Het is 06.45 uur en ik lig nog lekker te slapen als plots de deurbel gaat. Ik schrik wakker, net als papa & mama die naar beneden snellen. Dat is naar wakker worden op de dag van mijn vertrek. Er is werklui die het plafond komen maken. De hele woonkamer wordt opgeknapt. Ik spring onder de douche, maar het besef van deze grote dag is er nog nauwelijks. Dit is mijn grote droom, iets waar een jaar planning aan vooraf ging. Ik neem een broodje vlokken tussen het stof van de werklui, stel met papa samen nog mijn backpack af en stap in de auto om Stefanie op te halen. Steef gaat de eerste drie weken mee door Peru. We zijn ruim op tijd op Schiphol afgezet door papa & mama en drinken dus samen nog koffie voordat we afscheid van elkaar nemen. Mijn backpack weegt 14,4 kilo. Oeps, ietwat meer dan ik had gehoopt, maar ga tenslotte 50 dagen weg. Het hele weekend heb ik nog afscheid genomen van anderen onder het genot van een borreltje natuurlijk. Ik heb er zin in, maar gezien de situatie in Peru heb ik veel spanning en stress gehad afgelopen dagen. Na papa en mama gedag te hebben gezegd, waren we net op tijd om te boarden. Echter bleef de Boeing 777-300 nog een uur langer aan de gate staan dan gepland. We hebben een vlucht van 12 uur en 12 minuten voor de boeg. Het is lang, heel erg lang... We krijgen goed te eten en er zijn leuke films te zien. Top. Wel kan ik absoluut niet slapen. Ik ben erg moe plus het blijft licht tot we landen, terwijl het al 02.00 uur 's nachts is in Nederland. Laat me even wennen alsjeblieft :)

Veilig geland, poeh. Er zijn strenge en veel controles op het vliegveld. We lopen de aankomsthal binnen, waar zo'n 1000 mensen met naambordjes staan. O mijn god. Hoe gaan we hier onze gids vinden?! Gelukkig leek zij ons te herkennen, waarschijnlijk omdat we er typisch Nederlands uit zien. We stappen in een luxe bus en worden naar ons hotel in Miraflores gebracht. Miraflores is het meest welvarende deel van de stad Lima. Meteen belanden we in een heuse traffic jam en staan een half uur vast zonder enige beweging. Natalia legt ons alles uit over onze reis en over Peru. Na ongeveer een uur komen we aan in het hotel. Het is luxe en relaxed. We besluiten om gauw te gaan slapen, we zijn kapot. Welterusten!

Door het tijdverschil kan ik slecht slapen. Het ontbijt is lekker. We besluiten met de taxi naar het centrum te gaan. Het is prachtig en de mensen zijn super vriendelijk en willen maar al te graag met ons een praatje maken. We worden zelfs geïnterviewd door een student. Het is 30 graden en erg warm waardoor we moe en beperkt worden. Het zweet druipt van ons af, maar we mogen niet klagen. Na het een en ander gezien te hebben in het centrum, gaan we terug naar het hotel om onze slippers te halen en lopend naar het strand te gaan. Hier genieten we van de zonsondergang en de indrukwekkende omgeving en vooral woeste golven. Er zijn veel surfers en er hangt een relaxte sfeer. Om 18.15 uur gaat de zon onder. Het is echt prachtig. We gaan uit eten in het park van Miraflores. Ons eerste bord typisch Peruaans eten. Gelukkig kennen ze hier ook pesto. Hmmmm... We gaan op tijd naar bed want moeten om 5.30 uur weer op om met de bus naar Ica te gaan.

Tijdens de busreis naar Ica zien we hoe verschillende wijken, voornamelijk arme wijken, zijn getroffen door de overstromingen welke in het land heersen. Heftig om te zien. Na een busreis van 5 uur komen we aan in Ica. Ook dit ziet er armoedig uit. We nemen de taxi naar Huacachina, een oase in de woestijn. Het is 33 graden en nemen gauw een duik in het zwembad. Er wordt ons een buggy tour door de woestijn aangeboden inclusief sandboarden. Gaaf! De buggy is nog enger dan een achtbaan. We sandboarden van heuvels van bijna 400 meter hoog op ons buik. We delen deze activiteit met 2 leuke Amerikanen. Het zand zit overal. Dit is wel echt een magische plek. Na zonsondergang in de woestijn te hebben gezien en een mooi uitzicht over de oase, frissen we ons op. We eten wat bij het hotel en zijn nog altijd aan het tijdsverschil aan het wennen. De volgende ochtend willen we de klim omhoog wagen. Het is alleen veel te heet op onze slippers, dus blijven we bij de lagune en keren terug naar het zwembad bij het hotel. 's Middags proberen we de klim weer, alleen komen we niet zo hoog als we willen gezien de harde wind en dus zandstormen. We nemen nog een duik in het zwembad en eten wat bij het hotel. De volgende dag besluiten we vroeg op de dag toch nog eens de klim te wagen en deze keer lukt het! We zijn kapot, maar hier is het prachtig. We voelen ons voldaan. Helaas moeten we hierna dit magische plekje verlaten voor een nieuwe plek: Nazca.

Aangekomen bij het busstation blijkt er wat verwarring te zijn en Steef en ik raken licht gestresst als we een half uur na gepland vertrek nog steeds niet zijn opgeroepen. De werknemers zijn zichtbaar ook gestresst maar door de taalbarrière hebben we geen idee wat er aan de hand is en of alles nog goed gaat. 12.50 uur, een uur later dan gepland, vertrekt de bus naar Nazca voor 3 en half uur. We zitten boven helemaal voorin en onderweg komen we op een stuk waar de geasfalteerde weg is weggevaagd door modderstromen. Heftig. Aangekomen in Nazca hebben we een super schattig hotel met een hoop kleurrijke bloemen. Het is heet, heel erg heet. We gaan even de stad verkennen en doen wat boodschapjes en drinken een biertje in de tuin van het hotel voor we uit eten gaan. Het avondeten hier is top. In Peru weten ze wel hoe ze lekker moeten koken. Als we terugkomen drinken we opnieuw een biertje in dezelfde tuin.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg om wat van de Nazca lijnen te kunnen zien. Gelukkig komen we een Engelssprekende man tegen die ons verder kan helpen. Hij regelt een taxi en voor 80 soles mogen we naar drie uitkijktorens: de geografische lijnen van Nazca, de Nazca lijnen zelf (3 stuks) en de Pampa figuren. Erg leuk om te zien, maar Steef en ik beginnen lichtelijk te twijfelen aan de echtheid van deze tekeningen. Desalniettemin hebben we een leuke ochtend gehad met een hele lieve taxichauffeur. We zonnen nog wat aan het zwembad want om 14.30 uur staat ons een lange busrit van 8,5 uur te wachten naar Arequipa.

Wow, wat een mazzel! Deze bus is echt super luxe en we kunnen van onze stoelen bijna bedjes maken, reizen op deze manier heb ik geen moeite mee. We krijgen twee keer eten in de bus. Alles is top geregeld. Onderweg komen we een stuk tegen dat flink is aangetast door de modderstromen. Gelukkig valt het mij mee, aangezien dit stuk het ergst getroffen zou zijn op onze reis. Om 01.30 uur komen we eindelijk aan in Arequipa waar geen enkel teken van leven is. Het busstation lijkt gesloten maar de buschauffeur wil niet stoppen met kloppen op de deuren. De meneer van het busstation ligt gewoon lekker te slapen, maar wordt uiteindelijk wakker. Een taxi brengt ons naar het hotel waar we om 02.00 uur eindelijk aan komen. Het ontbijt is maar tot 09.00 uur dus dit wordt een kort nachtje.

Arequipa is een super leuke stad. Helaas is veel gesloten aangezien het zondag is. Eerst gaan we naar een park. Erna besluiten we naar het bekendste klooster van Latijns-Amerika te gaan. Het is erg indrukwekkend, mooi en extreem groot. We verdwalen op een gegeven moment zelfs als we dolgraag naar de uitgang willen en deze niet kunnen vinden. We chillen wat op het Plaza de Armas in de zon en doen een kleurtje op. Het is hier maar 19 graden, maar voelt alsnog als 30. We lopen 's middags nog een bepaalde route langs alle bezienswaardigheden in de stad alleen is het niet zo bijzonder omdat we het alleen van de buitenkant kunnen beschouwen. We eten vroeg bij een leuk en lekker restaurant. Morgen weer vroeg dag: we worden om 07.30 uur opgehaald voor de Colca Canyon tour!

Na een korte nacht worden we om 07.50 uur uiteindelijk opgehaald bij het hotel. We hebben een super leuke reisgids en rijden in een busje met twee wat oudere Belgen Arequipa door, krijgen echt alles uitgelegd over het land en rijden richting de Colca Valley. Onderweg stoppen we regelmatig om foto's te maken van de natuur, de alpaca's, de lama's, de flamingo's en andere dieren. We bereiken deze dag 5000 meter hoogte. We krijgen coca bladeren van onze gids cadeau en denkend aan mijn eigen gezondheid en plezier begin ik er op te kauwen. BAH! Oké, doorbijten... Ik lust dit. Het is de bedoeling dat je één uur kauwt en het niet doorslikt anders krijg je diarree. Ik doe echt mijn best, maar na 20 minuten stoppen we ergens om te plassen en spuug ik het propje bladeren uit. Het werkt heel goed tegen hoogteziekte, iets wat we deze dag wel tegen het lijf kunnen lopen. Gelukkig zijn er ook coca snoepjes, welke ik vervolgens probeer. Oké, laat maar zitten. Laatste optie: we stoppen bij een mini restaurant ergens in the middle of nowhere in de hooglanden van Peru (4000-5000 meter hoogte). Er leven hier nauwelijks mensen en de mensen die er leven zijn herder. Ik bestel een mok coca thee. Pfoe, dit is wel goed te doen gelukkig, alleen dien je hier minstens een liter van te drinken wil het effect hebben.
Aangekomen in Colca Valley hebben we een prachtig ecologisch hotel. Geen verwarming (én het is koud: 7 graden!), geen internet en voor de rest is er niets te doen. Het uitzicht maakt een hoop goed en ik bevind me op een vredige plek. Inwoners zijn hier nog gekleed in mooie Peruaanse klederdracht en schapen en varkens lopen gewoon over straat. We doen alles rustig aan want ik voel wel een bepaalde druk op mijn hoofd vanwege de hoogte. 's Middags leidt de gids ons een klein stukje door het dorpje en vertelt interessante geschiedenis. Erna mogen we naar de hotsprings, tof! Oké, toch niet. Het is gewoon een zwembad met heet water dat oorspronkelijk uit de rotsen komt, weinig natuurlijks aan dus. Het uitzicht is overigens wel fenomenaal. 'S Avonds eten we met z'n vijven en we drinken nog wat. Morgen weer om 5 uur op...

Het is nog vroeg en het regent maar we vertrekken verder de Colca Valley in. Vandaag gaan we hopelijk condors spotten: een vogel met een spanwijdte van wel 3 meter! We komen langs allerlei mooie plekjes en bezoeken de dorpjes in de vallei. Toevallig komen we in een kerkje in deze vallei twee Uitgeesters tegen en dat om 08.00 uur 's morgens! De inka's hebben ooit de terrassen gebouwd op de bergen en gebruikten dit voor de teelt van gewassen, erg indrukwekkend. Het zijn slimme mensen die Inka's. Nog voordat we arriveren bij het condor viewpoint, zien we er eentje vliegen. Hij komt wel heel dichtbij, tot op minder dan een meter afstand, en ik schrik ervan. Gelukkig weet ik wat mooie kiekjes te maken en ben ik gerustgesteld als Gina, onze gids, vertelt dat condors alleen dode dieren eten. We lopen verder naar het condor viewpoint en zien er wel zes in totaal. Wat een prachtige beesten. Later komt de zon opzetten wat de vallei er al heel anders doet uitzien. Ik besef me wat een mooie wereld we in leven :)
Hierna rijden we richting Puno. Het is een lange rit. Uiteindelijk komen we om 18 uur aan bij ons hotel. We zijn leeg van deze lange dag en eten nog snel wat in de stad. Het ziet er naar uit dat deze stad niet zo veel te bieden heeft, helaas. Morgen zullen we naar het Titicacameer gaan wat het hoogst gelegen meer ter wereld is. Misschien zullen we daar de lokale bevolking die op losse eilandjes van riet leven bezoeken